At ille pellit, qui permulcet sensum voluptate.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Duo Reges: constructio interrete. Sed erat aequius Triarium aliquid de dissensione nostra iudicare. Theophrasti igitur, inquit, tibi liber ille placet de beata vita? Ita relinquet duas, de quibus etiam atque etiam consideret. Graecum enim hunc versum nostis omnes-: Suavis laborum est praeteritorum memoria.

Ergo in gubernando nihil, in officio plurimum interest, quo in genere peccetur. Atque hoc loco similitudines eas, quibus illi uti solent, dissimillimas proferebas. Prave, nequiter, turpiter cenabat; Cupit enim dícere nihil posse ad beatam vitam deesse sapienti. Servari enim iustitia nisi a forti viro, nisi a sapiente non potest. Tamen aberramus a proposito, et, ne longius, prorsus, inquam, Piso, si ista mala sunt, placet. Sed eum qui audiebant, quoad poterant, defendebant sententiam suam. An eum discere ea mavis, quae cum plane perdidiceriti nihil sciat?

Aberat omnis dolor, qui si adesset, nec molliter ferret et tamen medicis plus quam philosophis uteretur.

Nam Metrodorum non puto ipsum professum, sed, cum appellaretur ab Epicuro, repudiare tantum beneficium noluisse; Fortasse id optimum, sed ubi illud: Plus semper voluptatis? Iam id ipsum absurdum, maximum malum neglegi. Atque ita re simpliciter primo collocata reliqua subtilius persequentes corporis bona facilem quandam rationem habere censebant; Quae cum dixisset, finem ille. Quid ei reliquisti, nisi te, quoquo modo loqueretur, intellegere, quid diceret? Satis est ad hoc responsum. Duo enim genera quae erant, fecit tria. Est autem officium, quod ita factum est, ut eius facti probabilis ratio reddi possit.

Quae rursus dum sibi evelli ex ordine nolunt, horridiores evadunt, asperiores, duriores et oratione et moribus.
Tu vero, inquam, ducas licet, si sequetur;

Quamquam scripsit artem rhetoricam Cleanthes, Chrysippus
etiam, sed sic, ut, si quis obmutescere concupierit, nihil
aliud legere debeat.

An me, inquam, nisi te audire vellem, censes haec dicturum
fuisse?

Nihil opus est exemplis hoc facere longius.
Id quaeris, inquam, in quo, utrum respondero, verses te huc atque illuc necesse est.
Et ego: Piso, inquam, si est quisquam, qui acute in causis videre soleat quae res agatur.
Portenta haec esse dicit, neque ea ratione ullo modo posse vivi;
Non autem hoc: igitur ne illud quidem.
Nunc ita separantur, ut disiuncta sint, quo nihil potest esse perversius.

Bork: Nihil enim desiderabile concupiscunt, plusque in ipsa iniuria detrimenti est quam in iis rebus emolumenti, quae pariuntur iniuria.
Bork: Tu vero, inquam, ducas licet, si sequetur;
Ita prorsus, inquam;: Quod, inquit, quamquam voluptatibus quibusdam est saepe iucundius, tamen expetitur propter voluptatem.
Quo tandem modo?: Sed ad haec, nisi molestum est, habeo quae velim.
Avaritiamne minuis?: Est, ut dicis, inquit;
ALIO MODO.: Est igitur officium eius generis, quod nec in bonis ponatur nec in contrariis.